‘Ik wil altijd weten waarom we doen wat we doen.’

Marjolein Frederiks keerde in 2020 met haar kinderen terug uit Chili, het mooie land waar ze in 2006 heen was verhuisd. Ze was vastbesloten om een zinvolle baan te vinden die haar zou uitdagen. Die vond ze bij Jeugdbescherming. Sinds vier jaar werkt Marjolein op het bestuurssecretariaat. In die functie ondersteunt ze het bestuur en draagt ze op haar manier bij aan de blijvende veiligheid van kinderen en gezinnen.

Vijftien jaar in Chili
Marjolein groeide op in Nijmegen. Ze ging naar Amsterdam om te studeren. In de opleiding Culturele Studies aan de UvA koos ze voor beleidsmanagement, met Spaans als verplichte taal. Via het Chili-comité kon Marjolein haar stage in Chili lopen en werkte ze voor een fototentoonstelling. Daar werd ze verliefd op Alex. Hij kwam na afloop van de stage mee naar Nederland en ze kregen twee kinderen. In 2006 besloot het jonge gezin naar Chili te verhuizen, ze wilden dat hun kinderen Spaans leerden en hun ‘vaderland’ leerden kennen.

‘Ik vond al snel een baan op de Nederlandse ambassade. In Chili werd ook ons derde kind geboren. Maar vijftien jaar na ons vertrek wilde ik weer dichter bij mijn ouders wonen. Alex en ik gingen uit elkaar. In 2020 verhuisde ik met de twee jongste kinderen terug naar Nederland. Onze oudste studeerde hier al.’

Grote leerhonger
Bij aankomst in Nederland ging Marjolein in eerste instantie aan de slag als personal assistant van een bekende ondernemersfamilie. Maar die baan maakte haar niet gelukkig. Ze ging op zoek naar een baan waar ze helemaal achter kon staan. En die vond ze, als bestuursassistent bij Jeugdbescherming. Nu ziet ze van dichtbij hoe de strategie bepaald wordt en wat er nodig is voor de uitvoering van beleid.

‘Ik denk mee over wat we doen en waarom we doen wat we doen. Dat past bij me: ik wil altijd weten waarom. Mijn leerhonger is groot.’

Verbindend, informerend en heel praktisch
Bij de start van de werkdag checkt Marjolein de agenda en de mailboxen en selecteert ze de informatie op relevantie voor de bestuurders. Daarnaast sluit ze vaak aan bij overleggen, zoals die van de stuurgroep Huiselijk Geweld of bij Interne Kwaliteit. Marjolein helpt mee de brug tussen beleid en praktijk vorm te geven. Ze houdt in de gaten of wat er afgesproken is, ook daadwerkelijk gebeurt.

‘Ik stel veel vragen aan de bestuurders en probeer te begrijpen hoe zij denken. Het is knap hoe zij kunnen inzoomen én vooruitblikken. Het ene moment kijken ze naar de leefwereld van een kind, het volgende moment denken ze na over hoe het werk van jeugdbeschermers in de toekomst verandert.’

Ruimte om te ontwikkelen
Marjolein wil altijd uitgedaagd worden in haar werk. Onlangs voltooide ze een aanvullende opleiding in projectmanagement. Ze deed hierbij ook onderzoek naar de interne transformatie bij Jeugdbescherming die het Toekomstscenario als stip op de horizon heeft. De projectleider gebruikte vervolgens stukken uit Marjoleins onderzoek. Nu werkt Marjolein ook 8 uur per week bij het Transformatieteam.

‘Ook in dit team probeer ik ervoor te zorgen dat we doen wat we ons hebben voorgenomen. Ik blik tevreden terug op mijn werkweek als alles op rolletjes loopt.’

Bewondering voor gezinsmanagers
Marjolein heeft veel bewondering voor haar collega’s die met gezinnen werken. Ze ziet mensen die heel bevlogen hun werk doen en die vanuit het diepst van hun hart willen dat het beter gaat met de ouders en kinderen met wie ze werken.

‘Collega’s die met kinderen en gezinnen werken moeten met zoveel verschillende zaken rekening houden. Ze krijgen te maken met complexe dilemma’s en moeten lastige knopen doorhakken. Ik zou niet kunnen wat zij doen!’  

Meer flexibel en rekbaar
Marjolein voelt zich op haar plek, in Nederland én in haar baan. Ze is nog niet teruggegaan naar Chili, daar hoopt ze volgend jaar de ruimte voor te voelen. Haar tijd in Chili vond ze heel verrijkend. Ze bouwde in een totaal andere cultuur haar leven op en bracht er drie kinderen groot.

‘Alles was zo anders. Ik ben er meer flexibel en rekbaar geworden. Daag mij maar uit! Ik zal niet snel in hokjes over oplossingen denken.’